DMPT, nr CAS: 4337-33-1. Najlepszyatraktant wodnyTeraz!

DMPTZnana jako dimetylo-β-propiotetyna, jest szeroko obecna w wodorostach i halofitycznych roślinach wyższych. DMPT ma korzystny wpływ na metabolizm pokarmowy ssaków, drobiu i zwierząt wodnych (ryb i krewetek). DMPT jest substancją o najsilniejszym działaniu wabiącym na zwierzęta wodne spośród wszystkich znanych związków zawierających grupy (CH) i S.

1. Źródło DMPT

Siarczek dimetylu (DMS) wytwarzany przez Polysiphonia fastigata pochodzi głównie zDMPT, który jest również skutecznym donorem grup metylowych w algach i głównym regulatorem osmotycznym alg i rośliny błotnej Spartina angelica, to również DMPT. Zawartość DMPT różni się w zależności od rodzaju wodorostów, a zawartość tego samego rodzaju wodorostów zmienia się również w zależności od pory roku. DMPT może znacznie przyspieszyć żerowanie i wzrost różnych ryb słodkowodnych. Działanie DMPT, stymulujące żerowanie, różni się od działania innych substancji, takich jak L-aminokwasy czy nukleotydy, i ma on działanie wspomagające żerowanie i wzrost u prawie wszystkich zwierząt wodnych.

2.1 Efektywne ligandy jako receptory smaku

Badania nad receptorami w narządach sensorycznych ryb, które mogą oddziaływać z grupami (CH)S, wciąż pozostają bez odpowiedzi. Na podstawie istniejących wyników eksperymentów behawioralnych można stwierdzić, że ryby z pewnością posiadają receptory smaku, które mogą oddziaływać ze związkami o niskiej masie cząsteczkowej zawierającymi grupy (CH), N- i (CH2)2S-.

2.2 Jako donor metylu

Grupy (CH) i S naDMPTCząsteczki te są źródłem grup metylowych niezbędnych do metabolizmu składników odżywczych u zwierząt. W wątrobie zwierząt występują dwa typy metylotransferaz (EC2.1.1.3 i EC2.1.1.5), które są wykorzystywane przez zwierzęta (CH) i S.

Stwierdzono, że stężenie DMPT i szybkość emisji DMS w komórkach wodorostów wzrosły wraz ze wzrostem zasolenia w podłożu hodowlanym wodorostów (Hymenonas carterae).

DMPTjest wzbogacony w komórkach wielu fitoplanktonu, glonów i symbiotycznych mięczaków, takich jak małże i koralowce, a także w ciałach kryla i ryb. Iida i in. (1986) potwierdzili, że zawartość DMPT i produkcja DMS u ryb są dodatnio skorelowane z zawartością DMPT w ich diecie, co wskazuje, że ryż DMPT u zwierząt pochodzi z przynęty i dostaje się do organizmu człowieka poprzez łańcuch pokarmowy w ekosystemach morskich. Glony mogą syntetyzować DMPT i gromadzić go w wysokich stężeniach (3-5 mmol/l) w organizmie. DMPT u ryb i mięczaków jest zbliżone do ich poziomów w diecie, a stężenie DMPT wykazuje tendencję spadkową w kolejności: glony (1 mmol/l), mięczaki (0,1 mmol/l) i ryby (0,01 mmol/l).

Mechanizm fizjologicznyDMPTDziałanie

W ostatnich latach badania wykazały, że DMPT ma pozytywny wpływ na zachowania żywieniowe i wzrost różnych ryb morskich i słodkowodnych, skorupiaków i mięczaków, co może poprawić ich zdolności antystresowe i wysiłkowe, a także uzupełnić kluczowe enzymy o niskim stężeniu grupy metylowej w diecie. Wykorzystując wątrobę dorady jako materiał doświadczalny oraz różne związki zawierające grupy (CH) i S jako substraty, stwierdzono, że aktywność enzymów E C.2.1.1.3 i E The jest najwyższa, gdy DMPT jest stosowany jako substrat.

3. Wpływ DMPT na odżywianie zwierząt wodnych

Do badań nad gryzieniem i eksperymentów elektrofizjologicznych na rybach morskich i słodkowodnych wykorzystano dwadzieścia niskocząsteczkowych związków organicznych zawierających grupy (CH) i S. Stwierdzono, że DMPT wywierał najsilniejszy wpływ na gryzienie u trzech gatunków ryb, w tym tuńczyka słodkowodnego, karpia i karasia czarnego (Carassius auratus cuviera). Znacząco promował również żerowanie u morskiego tarła (Pagrus major) i pięciu tarli (Seriola quinquera diata).

Zmieszaj DMPT i inne związki zawierające siarkę w stężeniu 1,0 mmol/l z różnymi dietami eksperymentalnymi, a następnie zastąp grupę kontrolną wodą destylowaną, aby przeprowadzić testy reakcji na pokarm u karasia. Wyniki pokazały, że w pierwszych czterech grupach eksperymentalnych grupa DMPT miała średnio o 126 razy wyższą częstotliwość brania niż grupa kontrolna; w drugim eksperymencie z 5 grupami, grupa DMPT miała 262,6 razy wyższą częstotliwość brania niż grupa kontrolna. W eksperymencie porównawczym z glutaminą stwierdzono, że przy stężeniu 1,0 mmol/l.